Περπατάμε δίπλα από την πρόσοψη με την δικλινή στέγη της πρώην κατοικίας του Βρετανού διοικητή, ένα ταπεινό διώροφο κτίριο του τέλους του 19 ου αιώνα, του οποίου η μόνη διακόσμηση είναι η στοά Τοσκάνικού τύπου και μια στοά στον δεύτερο όροφο, βαμμένη σε λαμπρό πράσινο χρώμα.

Στο εσωτερικό του υπάρχει σήμερα μουσείο και αρχείο της προφορικής καιγραπτής ιστορίας της πόλης (Παττίχειο Δημοτικό Μουσείο - Ιστορικό Αρχείο), ενώέχουν διατηρηθεί οι περισσότεροι εσωτερικοί χώροι της βρετανικής περιόδου.

Η κουλτούρα των δημόσιων πάρκων και των κυριακάτικων οικογενειακών περιπάτων στον καθαρό αέρα είναι φαινόμενο του 19ου αιώνα και η Βρετανική Αυτοκρατορία γνώριζε πολλά γι' αυτό, δημιουργώντας πάρκα και κήπους για ευγενείς και απλούς εργάτες, όπως το περίφημο Victoria Park στο East End του Λονδίνου. Το 1911, ήταν η σειρά της Λεμεσού: η βρετανική διοίκηση με υπόδειξη της δημοτικής αρχής απέκτησε για το σκοπό αυτό "τα χωράφια του Χρυσοστομίδη". Με το πέρασμα του χρόνου, μετατράπηκαν σε έναν υπέροχο κήπο διακοσμημένο, στο πνεύμα της εποχής, με μια συλλογή από αντίγραφα αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων, σφίγγες και κιόσκια. Εμφανίστηκε ένα φυτώριο πουλιών, ενώ αργότερα εδώ είχε στεγαστεί μια σπάνια συλλογή εντόμων που είχε συλλέξει ο Γεώργιος Μαυρομουστάκης, ένας διάσημος εντομολόγος και μελισσοκόμος, αλλά δεν είχε διασωθεί μέχρι σήμερα.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη δεκαετία του 1950, εγκαταστάθηκε εδώ ένας ζωολογικός κήπος. Εγκαταστάθηκε χάρη στην ευγενική συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής: μια κυρία βρήκε την καρδιά της να δωρίσει τη μαϊμού της και άλλοι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι ακολούθησαν το παράδειγμά της. Ένας πλούσιος Αμερικανός αποφάσισε να αποχωριστεί το ελεφαντάκι του, την Τζούλια, που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στη Σιγκαπούρη. Αφού μετακόμισε στο νησί, η Τζούλια έγινε η αγαπημένη της πόλης.Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο ζωολογικός κήπος μέσω του ακτιβισμού.

Το πάρκο στεγάζει επίσης ένα μνημείο του μοντερνισμού, ένα καφέ-μπαρ (1962) τουαρχιτέκτονα Φοίβου Πολυδωρίδη. Αυτό το ευάερο μονώροφο κτήριο, με το οποίο οι κάτοικοι της Λεμεσού λάτρευαν να φωτογραφίζονται τη δεκαετία 1960-1980, βρίσκεται, δυστυχώς,σε κακή κατάσταση.