Στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, ή μάλλον στο κάστρο, όπως αρέσκονται να λένε οι ξεναγοί, χιλιάδες λεύγες μακριά από τις πατρώες ακτές τους, ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο οποίος βρισκόταν ήδη στην Τρίτη Σταυροφορία, καθ' οδόν προς τους Αγίους Τόπους, παντρεύτηκε τη Βερεγγάρια της Ναβάρας, στέφοντάς την βασίλισσα της Αγγλίας (1191). Έκτοτε, το Βασίλειο της Κύπρου υπήρξε 300 χρόνια, μεταξύ 1192 και 1489.

Ωστόσο, τότε δεν υπήρχε κάστρο σε αυτή τη θέση: οι αρχαιολόγοι έχουν αποδείξει ότι η βάση της σημερινής δομής είναι μια παλαιοχριστιανική βασιλική (4ος- 7ος αιώνες μ.Χ.), η οποία διευρύνθηκε αργότερα. Ας έχουμε κατά νου ότι η Κύπρος αποτελούσε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για περίπου 900 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, γύρω στο 1400, η βασιλική ανακατασκευάστηκε σε κάστρο (όπως συνέβη, για παράδειγμα, με ένα από τα θαύματα του κόσμου, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού στο σημερινό Μπόντρουμ). Έναν αιώνα αργότερα, οι Βενετοί κατέστρεψαν το κάστρο και αυτό που βλέπουμε τώρα είναι η ανοικοδόμησή του μετά την εγκαθίδρυση της οθωμανικής κυριαρχίας (υπό τον σουλτάνο Μουράτ Γ΄, μεγάλο προστάτη των τεχνών, το 1576).  

Το Μεσαιωνικό Μουσείο Κύπρου που βρίσκεται στο εσωτερικό του εκθέτει πιάτα, όπλα, σταυρούς και νομίσματα της βυζαντινής εποχής.

Από εδώ θα περπατήσουμε κατά μήκος της οδού Γενεθλίου Μήτελλα μέχρι το Μεγάλο Τζαμί.