Αυτή η διαδρομή είναι ένας θριαμβευτικός ύμνος στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, παρουσιάζοντας το αποκορύφωμα των όσων επιτεύχθηκαν στην  μιάμιση δεκαετία που η μοίρα χάρισε στην Κύπρο να είναι μια ενωμένη χώρα, από την ανεξαρτησία που αποκτήθηκε το 1960 μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974.

Ήταν μια περίοδος πολιτικού και κοινωνικού μετασχηματισμού, μεγάλου ενθουσιασμού μετά τηναπελευθέρωση από τη βρετανική στρατιωτική κατοχή. Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας ήταν 15% το χρόνο!

Η ζωή στις πόλεις άλλαζε ραγδαία: η εκπαίδευση αναπτυσσόταν, όλο και περισσότερα αυτοκίνητακυκλοφορούσαν στους δρόμους και τα μονώροφα έως τριώροφα σπίτια αντικαταστάθηκαν, σε ορισμένες περιοχές, σταδιακά από πολυκατοικίες.

Οι αρχιτέκτονες έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στις αλλαγές, προσφέροντας έναν νέο αστικό τρόπο ζωής.Εκπαιδεύτηκαν στα κορυφαία καλλιτεχνικά κέντρα του κόσμου - Μιλάνο, Λονδίνο, Παρίσι, Βοστώνη. Έμαθαν από τους μεγάλους δασκάλους, όπως ο Λε Κορμπυζιέ, ο Βάλτερ Γκρόπιους, ο Τζο Πόντι - έσπευσαν να διαμορφώσουν το γούστο της νέας χώρας.

"Στη σχολική και εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, μια σειρά από νέα κτίρια μοντέρνου τύπου κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μαρτυρώντας την αφομοίωση του μοντερνισμού", όπως ορθά επισημαίνουν οι Στέφανος Φεραίος και Πέτρος Φωκαΐδης στο προγραμματικό τους άρθρο "Σύγχρονη Αρχιτεκτονική στην Κύπρο μεταξύ της δεκαετίας του 1930 και του 1970: Η αναζήτηση της σύγχρονης κληρονομιάς".

Ο περίπατός μαςθα μας οδηγήσει στο ανατολικό τμήμα της Λεμεσού, το οποίο μέχρι τη δεκαετία του1960 ήταν ένα προάστιο με κήπους και ερημιές.

Έτυχε να αποτελέσει πεδίο δοκιμών για νέες ιδέες και όνειρα για μια μεγαλούπολη. Το σκυρόδεμα έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτή την εποχή, βοηθώντας να εκφραστούν γρήγορα οι φιλοδοξίες των αρχιτεκτόνων και των πελατών με εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Κατά τη διάρκειααυτής της διαδρομής, προσέξτε πού πατάτε και πού περπατάτε: υπάρχουνεπικίνδυνες διαβάσεις και πεζοδρόμια.

Σημειώστε με στιςκριτικές σας για τον περίπατο στο Instagram με την ετικέτα @favole_di_cemento.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ιστορικό Αιμιλία Σιάντου και τον αρχιτέκτονα Χριστάκη Σεργίδη, για τις συναντήσεις και τις συμβουλές σχετικά με την ιστορία της σύγχρονης Λεμεσού.